Wat te doen bij vergiftiging van uw hond of kat?

Ook al zijn we als baasjes nog zo voorzichtig, een vergiftiging kan ieder huisdier overkomen. Wel is het zo dat het bij honden meer voorkomt dan bij katten omdat honden aan van alles ruiken en er bekend om staan dat ze alles wat los en vast zit zonder slag of stoot opeten. Met andere woorden, de voornaamste oorzaak van vergiftiging bij honden is doordat de hond het gif direct opeet. Vergiftiging bij katten komt hoofdzakelijk doordat zij hun eigen bevuilde vacht schoonlikken, aangezien zij (potentieel) voedsel altijd eerst voorzichtig proeven voordat ze het opeten.

Symptomen van vergiftiging

Bij een vergiftiging is het voor honden en katten van levensbelang dat u snel handelt, maar hoe herkent u een vergiftiging? In de eerste instantie kan een abrupte verandering in het gedrag van uw hond of kat wijzen op vergiftiging evenals dat uw huisdier ineens ziek wordt. Hierbij kunt u denken aan braken en sloomheid tot ernstige zenuwverschijnselen zoals omvallen, krampen en trillingen (bijvoorbeeld oogboltrillingen). Het hoeft echter niet zo te zijn dat er in dit geval altijd sprake is van een vergiftiging. Daarom is het verstandig om direct contact op te nemen met een gespecialiseerde dierenarts met kennis van vergiftiging bij honden en katten. Van belang is dat u probeert te achterhalen wat de mogelijke oorzaak van de vergiftiging geweest kan zijn én om, indien mogelijk, hier een restje van mee te nemen naar de kliniek. Dit mag ook in de vorm van braaksel. Op deze manier kan de dierenarts de behandeling van het huisdier afstemmen.

Wel of niet laten braken?

Mocht u wegens omstandigheden niet direct naar de dierenarts kunnen gaan, dan is het in sommige gevallen verstandig om uw hond of kat te laten braken. Laat het dier echter niet braken als hij een verminderd bewustzijn heeft, als hij stuipen of slikproblemen heeft óf als de vergiftiging mogelijk veroorzaakt is door een sterk zuur of door een oplosmiddel zoals petroleum of aceton. Het laten braken van uw huisdier kan worden gedaan door een theelepel zout achter de tong te geven.

Nogmaals, in elk geval staat contact met de dierenarts centraal en wordt dit bij bovengenoemde symptomen ook ten zeerste geadviseerd!